Młodzi rodzice często zastanawiają się, kiedy dziecko zaczyna siadać. Należy wiedzieć, iż pierwszy rok życia dziecka to czas szczególnie intensywnego rozwoju. Maluszek 4-krotnie podnosi masę ciała, natomiast o przeszło połowę długość (wielkość). Także w tymże czasie z bezbronnej oraz zależnej od mamy istotki, wyrasta brzdąc, jaki jeszcze bardziej samodzielnie biega po mieszkaniu. Poprzez pierwsze 2 lata życia dziecka odkryjesz ogromny postęp w jego rozwoju.
Siadanie niemowlaka
Rozwój umiejętności fizycznych w czasie niemowlęcym połączony jest nie jedynie z konkretnym rozwojem danych części ciała oraz wzmocnieniem systemu mięśniowo-szkieletowego. Siadanie niemowlaka to rezultat zdecydowanie bardziej skomplikowanych mechanizmów, pośród jakich ważną funkcję gra dojrzewanie ośrodkowego systemu nerwowego.
Kiedy dziecko zaczyna siadać po raz pierwszy?
Przeciętnie niemowlę siada w czasie między 7-10 miesiącem życia. Jest to niewątpliwie jedynie statystyka, bowiem w praktyce jest niezwykle różnie, jeśli natomiast dziecko za długo nie siadało, to należałoby skonsultować się ze specjalistą. Siadanie jest dość ciężką sztuką dla malca. Najpierw może okazać się, iż dziecko może siedzieć, natomiast nie umie siadać. Mechanizm siadania występuje w miarę zwiększenia mięśni oraz rozwoju systemu. Niejednokrotnie w pierwszym okresie dziecko pomaga sobie rączkami, opierając się, czy podtrzymując, jeżeli jest możliwość, aby czegoś się złapać oraz podciągnąć, przykładowo we własnym łóżeczku.
Mały stosuje przeważnie dwa typy osiągnięcia pozycji siadu – z leżenia bokiem oraz z pozycji czworaczej. Oba sposoby są dobre, natomiast dziecko winno potrafić zrobić je na prawą oraz lewą stronę. Niewątpliwie może preferować jedną stronę, lecz zachęcone oraz pobudzane w drugą stronę także winno zrobić taką samą pracę. Przy własnym siadaniu normalną, wprost niezbędną sprawą, jest opieranie się rączkami dziecka o podłoże oraz odpychanie się od niego. Zdarza się, iż rodzice oczekują od dziecka siadu z leżenia na plecach bez podporu dłoni.
Czy należy pomagać dziecku, gdy rozpoczyna siadać?
W marketach z asortymentem dla dzieci oraz niemowląt dostępne są profesjonalne leżaczki mające zapewnić dobrą pozycję dziecka, gdy rozpoczyna siadać. Leżaczek taki winien być zaopatrzony w pasy bezpieczeństwa zapobiegające wypadnięciu dziecka i usztywnione oraz regulowane wsparcie. Niezwykle istotną sprawą jest to, aby leżaczek był solidny oraz miał solidną konstrukcję – małe dziecko ma skłonność do robienia wielu, często gwałtownych ruchów, więc należałoby zainwestować w leżaczek doskonałej klasy, dobry oraz wytrzymały.
Dobrym ćwiczeniem dla starszych niemowląt jest turlanie się. Dziecko może się potoczyć na ziemi (by nie mógł znikąd spaść), na cienkim materacyku. Posadzka musi być czysta, by mały nie łyknął żadnych przedmiotów ani nie nawdychał się kurzu. Należy być przy dziecku, gdy się turla, by nie zrobiło sobie krzywdy. Gdy maluch opanuje taką zdolność, siadanie będzie jedynie kwestią czasu.
Sadzanie dziecka natomiast nauka samodzielnego siadania
Niemowlę, jakie dobrze siedzi, może jeszcze zupełnie nie umieć siadać. Opanowanie owej innej umiejętności jest dla niego znacznie cięższe. Są zatem maluchy, jakie samodzielnie siedzą w wózku spacerowym, krzesełku do karmienia lub na macie, lecz jedynie wówczas, jeśli posadzi je rodzic. Mają odpowiednio rozciągnięte mięśnie oraz układ kostny, aby siedzieć. Brakuje im jedynie wprawy w siadaniu. Kiedy dziecko zaczyna siadać? Zazwyczaj umiejętność ową opanowuje pomiędzy 7. natomiast 9. miesiącem życia, jeśli zapewne raczkują czy próbują stawać przy meblach oraz z owej pozycji osuwają się na pupę.
Siadanie, a siedzenie
Omawiając element siedzenia niemowlęcia, należy pamiętać o rozgraniczeniu pomiędzy siedzeniem, a siadaniem. Siedzieć może już choćby 4-miesięczne dziecko, natomiast z pewnością nie da się tego określić własnym siadaniem. Gdy zatem słyszymy od koleżanki: „Bo Zuzka już siedzi” upewnijmy się, czy by na pewno czynność owa nie polega na otoczeniu umieszczonego małego stosem poduszek lub kładzeniu go do krzesełka do karmienia.
Czemu nie sadza się dziecka, jakie nie jest do tego gotowe?
Sadzanie ze wsparciem dziecka, jakie nie jest jeszcze gotowe do własnego siedzenia, może doprowadzać do rozwoju chorób sylwetki. Kręgosłup jest też za słaby, by podtrzymać dziecko w pozycji siedzącej. Za małe są także mięśnie. Dziecko może siedzieć właśnie, gdy umie monitorować ruchy głowy oraz utrzymywać ją bez wsparcia rodzica, natomiast również ma dobrze rozciągnięte mięśnie brzucha oraz mięśnie dookoła kręgosłupa. Można pomagać małemu w ich wyćwiczeniu.
Co robić, gdy dziecko jeszcze nie siada?
Jeżeli 9-miesięczne dziecko samo nie podejmuje prób siadania, rodzice winni skonsultować się ze specjalistą. Przyczyny takiej sytuacji mogą być różnorodne – od wcześniactwa, dolegliwości przebytych poprzez mamę w ciąży, po dolegliwości neurologiczne u dziecka i elementy emocjonalne (zmiana opiekuna, odstawienie smoczka, itp.). Wczesne rozpoznanie wady rozwojowych zawsze znaczy odpowiedniejsze rokowania.
Najważniejsze w wypadku osiągania rozmaitych aktywności fizycznych poprzez dziecko, w tymże także siadania, jest po prostu jego czujne obserwowanie. Gdy pewien etap rozwoju zdaniem rodziców może występować nieprawidłowo, nie należałoby się krępować, najlepiej jest pogadać o tym z lekarzem. Lekarz będzie w stanie rozpoznać, czy naprawdę są powody do niepokoju, natomiast w razie braku takich powodów specjalista będzie mógł uspokoić rodziców, iż rozwój ich dziecka przebiega dobrze.
Dysplazja stawów biodrowych natomiast siadanie
Rodzice dzieci, u jakich stwierdzono dysplazję stawów biodrowych, niejednokrotnie denerwują się, iż w związku z tymże ich pociecha rozpocznie siadać później aniżeli jej równolatkowie. Niekoniecznie tak musi być. Jeżeli dolegliwość zidentyfikowano natychmiast po narodzeniu, leczenie najprawdopodobniej zaczęto natychmiast, wada nie winna mieć zatem wpływu na czas podjęcia samodzielnego siadania. Gdy natomiast wadę rozpoznano późno, niezbędny był dłuższy pobyt w szpitalu czy unieruchomienie, dziecko naprawdę może rozpocząć siadać zdecydowanie później aniżeli rówieśnicy.
